بسم الله الرحمن الرحیم
قرآن کتاب اخلاق و معرفت و انسان‌سازی است؛ کتابی است که تمامی انسان‌ها را به سعادت فرا می‌خواند و به کمال دعوت می‌کند و با هدایت‌ها و راهنمایی‌هایی که در برابر دیدگان خلق خدا قرار می‌دهد، آنها را نسبت به جاذبه‌های موهوم دنیای دون تحذیر کرده و به حیات طیبه ابدی و آخرت‌طلبی تشویق می‌نماید.
این کتاب آسمانی، راه قرب الهی و طریق سعادت دو جهان را به بندگان نشان می‌دهد و به شهود جمال حضرت محبوب جلّ‌جلاله و دریافت مدال کمال عبودیت دعوت می‌کند و راهش را به روی بندگان هموار می‌سازد و آنان را از گزند هواهای نفسانی و آسیب‌های شیاطین جنی و انسی و خطرات تعلقات عالم طبیعت سالم می‌دارد.
با بهره‌برداری از چنین کتابی است که آدمی به سلامت مطلقه و عالم نور و طریق مستقیم و سعادت حقیقی راه پیدا می‌کند.
عارف کامل، حضرت امام خمینی(قدس سرّه) می‌فرماید:
«انسان باید از قرآن شریف، سُبل سلامت و معدن نور مطلق و طریق مستقیم را طلب کند و عمر کوتاه عزیز خود و سرمایه تحصیل سعادت خویش را صرف در اموری که مقصود به رسالت نیست نکند و از فضول بحث و کلام در چنین امر مهمّی خودداری کند».
ای عزیزان!
مبادا نسبت به کتاب الهی بی‌مهری کنیم و نسبت به بهره‌برداری از آن کوتاهی نماییم و به جای استفاده از این کانون نور، روی به گفتارها و نوشتارهایی بیاوریم که نه تنها آدمی را از تاریکی بیرون نمی‌آورند، بلکه بر ظلمت آدمی افزوده و از سعادت حقیقی و ابدی محروممان می‌سازند و به جای آنکه به راهمان بیاورند، در چاه گمراهی انداخته و برای همیشه نابودمان ساخته و ابواب رحمت خاصه الهیه را به رویمان بسته و نور توحید و فطرت را در حریم جانمان خاموش می‌سازند.
اگر می‌خواهی ابواب رحمت حضرت محبوب جلّ‌جلاله به رویت گشوده شود و مقصد را فراموش نکنی و در تحصیل آن بینا شوی، انس به قرائت قرآن و تدبر در آیات آن را از دست مده و همواره ملازم این کتاب الهی باش.
تنها راه سعادت مطلق، پیروی از راه انبیا و اولیای عظیم‌الشأن الهی(علیهم السلام) می‌باشد. برای رسیدن به سعادت حقیقی باید طریق آن ذوات طاهره(علیهم السلام) را که از مقام عصمت برخوردارند پیش گیری.
راه و طریق آنها، هم تأمین‌کننده سعادت جامعه و مدینه فاضله می‌باشد و هم سعادت فردی و شخصی را محقق می‌سازد و مراعات قوانین الهیه‌ای که به دست آنان تأسیس گردیده و مورد انفاذ و اجرای آنان است، سعادت و خوشبختی حقیقی و مستمر و پایدار را در هر دو جهت تأمین می‌کند.
شیخ عارف کامل ما مرحوم آیه الله پهلوانی(قدس سرّه) در توصیه‌های خود به سالکین طریق قرب الهی به این حقیقت توجه داده و فرموده:
«ای عزیزان من! باید پس از شناسایی ایشان (انبیا و اولیاء علیهم السلام) سرپیچی از فرامین آنان را کنار گذاشته و به گفتار و اعمال و رفتارشان عمل نمایید تا طریق فطرت [را] که خودشناسی و خداشناسی است پیموده باشید.
ای عزیزان من! هر چه برای بشر از سعادت دنیوی و اخروی و ملکوتی به دست می‌آید، از این راه است؛ دست از دامانشان برمدارید».