با والدین نرم خو باش

ای عزیز! آنگاه که همسری اختیار کرده و تشکیل زندگی داده و از جوار والدین منتقل شده ای و ارتباط عاطفیت با آنها کمتر شده، باید مراقب باشی تا والدینت، خصوصا اگر نشاط و فروغشان را از دست داده و سرپرستی و نگهداریشان در ظاهر، رنج آور است، در معرض فراموشی و بی توجهی قرار نگیرند.

تو باید به گونه ای والدینت را تکریم نموده و در رفع نیازهایشان تلاش نمایی که احساس سربار بودن نکرده و وجود خود را اضافی تلقی نکنند.و از این نکته غافل نباشی که والدین خصوصا زمانی که سالخورده می شوند، حساسیت های بیش از حد داشته و زودرنج بوده و پرتوقع می شوند و کمترین بی مهری و بی اعتنایی سبب دل شکستگی آنها می گردد. تو باید صبوری به خرج دهی و کریمانه و نرم با آنها رفتار نمایی و بال و پر عواطفشان را نشکنی و اندوهگین و رنجیده خاطرشان نسازی که حضرت سید الاوصیاء علی علیه السلام فرمود: کسی که پدر و مادر خویش را اندوهگین و محزون و آزرده سازد، نسبت به آنها عاق شده است؛ «من احزن والدیه فقد عقهما»

برگرفته از کتاب سلوک با همسر/ صفحه ۳۴