دست‌نوشته‌های من از جلسات اخلاق و معارف(۱۷)
هیچ ادب و دعایی جامع‌تر و کامل‌تر از «سلام» نمی‌باشد، چرا که «سلام» دارای معنای عریض و طویلی است که دعاهایی مانند دعای طول عمر و طول عزت و حفظ از دشمن و نظایر آن نمی‌تواند جای آن را پر کند. سلام به معنای «امنیّت مطلق» است که هم شامل امنیت مادّی و ظاهری و دنیوی می‌گردد و هم شامل امنیت اخروی می‌شود و هم امنیت روحی و معنوی و فطری را دربر می‌گیرد.هنگامی که آدمی به انسان غیرمعصومی سلام می‌دهد، یا به این معناست که در حقیقت برای او دعا و درخواست امنیّت از ابتلائات را می‌کند، حال چه این ابتلائات، مربوط به امور جسمانی و مادی بوده و چه مربوط به امور اخروی و چه مربوط به امور معنوی و روحی و فطری باشد؛ و یا وقتی انسان به دیگری سلام می‌دهد، معنایش آن است که تو از ناحیه‌ی من در امنیّتی و شرّ و آسیبی از طرف من به تو نمی‌رسد، چه آسیب مادی و دنیوی و جسمانی و چه آسیبی که منتهی به تخریب آخرتت می‌گردد و چه آسیبی که معنویت و فطرتت را هدف می‌گیرد. پس سلام، اعلان امنیّت به مخاطب است که حریّت فطری تو به جمیع ابعادش از ناحیه‌ی من در امن و امان می‌باشد.
