دست‌نوشته‌های من از جلسات اخلاق و معارف (۱۰)
زائر امیر مؤمنان علیه‌السلام باید بداند که تا نظر و جذبه‌ی ابتدایی آن حضرت نباشد، وی به سمت او کشیده نمی‌شود و میل به زیارت پیدا نمی‌کند.
این نظر ابتدایی اوست که زائر را به حرکت در می‌آورد و شوق و شور دستیابی به کمال را در وی ایجاد می‌کند و عزم بر غلامیِ شمع بزم آفرینش شدن را نصیب وی می‌سازد، و به دنبال شکر زبانی و عملیِ این نظر ابتدایی، نظر جزایی و پاداشی حضرت، زائر را احاطه می‌کند و درهای معارف را به رویش می‌گشاید و از وی دستگیری نموده و تا رسیدن به قله‌ی کمال انسانیّت همراهی‌اش می‌کند، زائر هر اندازه بیشتر مورد نظر جزاییِ تشریفی آن حضرت قرار گیرد، توحیدش قوی‌تر می‌گردد، چرا که آن ولیّ خدا علیه السلام عینُ الله و اُذنُ الله بوده و نظر او عین نظر خدای بی‌همتا می‌باشد.
به راستی، کدام کیمیایی را دگرگون کننده‌تر از «نظر» می‌توان پیدا نمود؟! مرحوم علامه‌ی طباطبایی برادری داشتند در تبریز به نام آیت الله حاج سیّد محمّدحسن الهی طباطبایی که او نیز عالمی جلیل و متّقی و زاهد و عابد و معلم اخلاق و معارف الهیّه و مربّی نفوس صالحه به مقام امن و حرم امان الهی بوده است، آقای حاج سیّد محمّدحسن الهی فرموده: «ما روح بسیاری از علما را حاضر کردیم و سؤالاتی نمودیم، مگر روح دو نفر را که نتوانستیم احضار کنیم: یکی روح مرحوم سیّد ابن‌طاووس و دیگری روح مرحوم سیّد مهدی بحرالعلوم رضوانُ‌اللهِ‌علیهما؛ این دو نفر گفته بودند: ما وقف خدمت حضرت امیرالمؤمنین علیه السلام هستیم، و ابداً مجالی برای پایین آمدن نداریم»