دست‌نوشته‌های من از جلسات اخلاق (۴)

مهار نمودن نفس اماره و مجاهده‌ی در برابر اَهوای نفسانی و فرمان دل را به دست گرفتن و آن را در صراط مستقیم هدایت کردن و مانع این سو و آن سو رفتنش شدن و فریب شیاطین جنی و اِنسی را نخوردن، کاری است به قدری دشوار و مشکل که نامش را «جهاد اکبر» نهاده‌اند و ما بندگان که به تعبیر مرحوم علامه‌ی طباطبایی در تعریف انسان، سراپا جهل و عجز و ذلت و فقر و امثال اینها می‌باشیم؛ «جهلٌ کُلُّهُ عَجْزٌ کُلّهُ ذِلَّهٌ کُلُّهُ فَقْرٌ کُلُّه وَهکذا» و از اراده‌ی ضعیفی برخوردار می‌باشیم، چاره‌ای جز «نظر» نداریم و اینجاست که «نظر»، خودش را نشان می‌دهد و با «نظر» است که کار تمام می‌شود و آدمی به غرض غایی از خلقت می‌رسد. بنده‌ای که قدم در سیر الی الله گذاشته باید با مراقبت جدی و تلاش مضاعف و عزم راسخ، در پی جلب نظر خاصه‌ی ولیّ خدا باشد.