دست نوشته های من از جلسات ساغر عشق(شرح مناجات محبین)«۱۷۷»/جلوه گاه نور الهی

بسم الله الرحمن الرحیم

سرمستان از انوار چشم‌نواز الهی و تجلیات پی در پی ربوبی که با دیده دل به نظاره آن نشسته‌اند، حاضر نیستند لحظه‌ای از لذت درک نور الهی را با تمام دنیا و لذت‌هایش عوض کنند.

در حالات مجنون آمده است که شب را تا صبح به بیداری می‌گذراند تا چراغ خانه لیلی روشن شود.

برقی از منزل لیلی بدرخشید سحر

وه که با خرمن مجنون دل افکار چه کرد

به راستی این چه لذتی است که مجنون را تا سحر بیدار نگه می‌دارد؟! برق زیاد است، اما جاذبه چراغ لیلی برای مجنون وصف ناشدنی است.

وقتی حال عاشق در عشق‌های مجازی چنین باشد، لذت تابش انوار الهی که لذتی حقیقی و برخواسته از عشق حقیقی است برای بنده عاشق چه اندازه باید باشد که «یَا نُورَ [یامُنَـوِّرَ] قُلُوبِ‏ الْعَارِفِین‏».

قلبی که می‌تواند جلوه‌گاه نور خدا و عشق به او سبحانه شود آیا سزاوار است که صرف امور بیهوده و لهو و حرام گردد و باعث محرومیت از فیوضات رحمانی و عنایات خاصّه الهی در عالم دنیا و آخرت گردد؟!