بسم الله الرحمن الرحیم
عارف شوریده شورآفرین، حضرت جمال‌السالکین مرحوم آیه الله میرزا جواد آقا ملکی تبریزی(قدس سرّه) می‌فرماید:
«من از یکی از مشایخ بزرگوار خود [مرحوم آیه الله آخوند ملاحسینقلی همدانی(قدس سرّه)] که حکیمی عارف و معلمی خبیر و طبیب کاملی بسان او ندیده‌ام، سؤال کردم که کدامین عمل از اعمال جوارح را شما در تأثر قلب و اصلاح دل و جلب معارف، کارسازتر یافته‌اید؟
فرمود: سجده طولانی در هر روز که یک ساعت و یا لااقل سه ربع ساعت به درازا کشد و در آن گفته شود:
﴿لاَ إِلٰهَ إِلاَّ أَنْتَ سُبْحَانَکَ إِنِّی کُنْتُ مِنَ الظَّالِمِینَ﴾ که با تلاوت این آیه، انسان به زندانی بودن خود در زندان طبیعت و گرفتار بودنش در دام اخلاق زشت و منزه بودن حضرت ذوالجلال از هر ظلم و ستمی نسبت به بندگان، گواهی می‌دهد و ظلم و ستم خود را بر خود و افکندن خویشتن را در این مهلکهٔ عظیم در نظر می‌آورد؛ و دیگر صد مرتبه قرائت «سوره قدر» در شب و عصر جمعه است.
او فرمود: هیچ عملی از اعمال مستحبه را ندیدم که به اندازه این سه عمل تأثیر داشته باشد.
و در اخبار آمده که در شب جمعه صد رحمت و نفحه نازل می‌شود که نود و نُه تای آن برای کسی است که در عصر جمعه صد مرتبه «قدر» را تلاوت کند و در آن یکی باقی مانده هم برای او نصیب و بهره‌ای است و دوستان او هر یک به حسب مجاهده‌اش به این توصیه عمل می‌نمودند و از بعضی از آنها نقل شده که [ذکر یونسیه] را هزار مرتبه می‌گفته است».