سوره نازعات/آیات ۲۶ تا ۳۵/استاد سعید مسلم

بسم الله الرحمن الرحیم

أَأَنْتُمْ أَشَدُّ خَلْقًا أَمِ السَّمَاءُ بَنَاهَا ﴿۲۷﴾

آیا آفرینش شما دشوارتر است‏ یا آسمانى که [او] آن را برپا کرده است (۲۷)

رَفَعَ سَمْکَهَا فَسَوَّاهَا ﴿۲۸﴾

سقفش را برافراشت و آن را [به اندازه معین] درست کرد (۲۸)

وَأَغْطَشَ لَیْلَهَا وَأَخْرَجَ ضُحَاهَا ﴿۲۹﴾

و شبش را تیره و روزش را آشکار گردانید (۲۹)

وَالْأَرْضَ بَعْدَ ذَلِکَ دَحَاهَا ﴿۳۰﴾

و پس از آن زمین را با غلتانیدن گسترد (۳۰)

أَخْرَجَ مِنْهَا مَاءَهَا وَمَرْعَاهَا ﴿۳۱﴾

آبش و چراگاهش را از آن بیرون آورد (۳۱)

وَالْجِبَالَ أَرْسَاهَا ﴿۳۲﴾

و کوهها را لنگر آن گردانید (۳۲)

مَتَاعًا لَکُمْ وَلِأَنْعَامِکُمْ ﴿۳۳﴾

[تا وسیله] استفاده براى شما و دامهایتان باشد (۳۳)

فَإِذَا جَاءَتِ الطَّامَّهُ الْکُبْرَى ﴿۳۴﴾

پس آنگاه که آن هنگامه بزرگ دررسد (۳۴)

یَوْمَ یَتَذَکَّرُ الْإِنْسَانُ مَا سَعَى ﴿۳۵﴾

[آن] روز است که انسان آنچه را که در پى آن کوشیده است به یاد آورد (۳۵)