بیست و چهارم ذی‌الحجه روز مباهله مبارک باد.
بسم الله الرحمن الرحیم
روز بیست‌وچهارم [ذی‌الحجه] روزی است که رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌وآله) با نصارای نَجران مباهله کرد و پیش از مباهله عبا بر دوش مبارک گرفت و حضرت امیرالمؤمنین و فاطمه و حسن و حسین (علیهم‌السلام) را زیر عبا جا داد و گفت:
پروردگارا هر پیامبری را اهل‌بیتی بوده که مخصوص‌ترین خلق نسبت به او بودند، خدایا اینان اهل‌بیت من هستند، از ایشان شک و گناه را برطرف کن و پاک کن ایشان را پاک کردنی کامل، پس جبرائیل نازل شد و آیه تطهیر را در شأن ایشان فرود آورد.
آنگاه رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌وآله) آن چهار بزرگوار را برای مباهله به بیرون برد، چون نگاه نصاری بر ایشان افتاد و حقیقت آن حضرت و آثار نزول عذاب را مشاهده کردند، جرأت بر مباهله را از دست داده و استدعای مصالحه و قبول جزیه کردند.
در این روز حضرت امیرالمؤمنین (علیه‌السلام) در حال رکوع انگشتر خود را به سائل داد و آیه «إِنَّمٰا وَلِیُّکُمُ اللّٰهُ وَ رَسُولُهُ» در شأن آن حضرت نازل شد.
