دست‌نوشته‌های معارفی من از جلسات اخلاق و معارف (شرح دعای کمیل) ۹
بسم الله الرحمن الرحیم
طبق معمول هر چهارشنبه، این هفته هم جلسه اخلاق و معارف در تاریخ اول اسفند ماه در مسجد جامع لولاگر برگزار شد.
حاج آقا در این جلسه دنباله مبحث رضای الهی را ادامه دادند.
ایشان فرمودند:هنگامی که رسول خدا(ص) در معراج از خدای سبحان سوال نمود که کدامیک از اعمال برتر است؟
خدای عزواجل فرمود:چیزی در نزد من افضل از رضایت و خشنودی نسبت به داده هایم نیست.
وقتی چیزی افضل اعمال بود ،معلوم میشود برترین آثار را هم خواهد داشت.
حاج آقا فرمودند:راضی و خشنود نبودن به قسمت الهی، نشان از شرک خفی دارد، چرا که چنین بنده ایی خدا را
در کنار میبیند نه محیط بر خود، و می‌گوید خدای سبحان این را می خواهد و من این را می خواهم، و اراده
خداوند جدای از اراده من است.
در دنباله حاج آقا فرمودند :بنده ایی که به قضای الهی راضی است، دائما در مقام انجام وظیفه عبودی بوده و
نگران نتیجه آن نیست و شکست در کارها برایش غصه آور نخواهد بود ،چرا که کار و نتیجه آن را به دست خود
نمی بیند تا غصه بخورد.
حاج آقا فرمودند:در این فراز در واقع حقیقت استواری در ایمان، تقاضا شده است، چرا که رضا به قسمت
و قضای الهی از لوازم قوت ایمان می باشد.
رضا به قسمت الهی امری است قلبی که گواراترین زندگی را در پی دارد.
در واقع مشکل در استواری ایمان ما میباشد، چون ایمان ما استواری لازم را ندارد ،ما فکر میکنیم آنچه در ذهن
و اراده ما است همان خیر است، در حالیکه آنچه او برای ما مقدر میکند، خیر است.
حاج آقا فرمودند:بعضی تصور می‌کنند اگر با معارف آشنا شوند، عیش دنیایی آنها آسیب میبیند، در حالیکه
حضرت علی (ع) می فرمایند:
گواراترین و خوش گذران ترین مردم از جهت زندگی، کسی است که به آنچه خداوند برایش قسمت نموده،
راضی وخشنود باشد.
حاج آقا در دنباله بحث فرمودند:راضی بودن به قضای الهی هم آثار جسمانی دارد و هم آثار معنوی .
بدن این فرد هم، در راحتی و آسایش قرار میگیرد .
و از همه مهمتر اینکه وقتی کسی راضی به قسمت الهی بود این آدم نه اعتراض ظاهری دارد و نه اعتراض باطنی.
اعتراض نداشتن باطنی بسیار مهم است ،نداشتن اعتراض باطنی یعنی فرد کراهت قلبی هم نداشته باشد و این
به زبان ساده میباشد، ولی در مرحله عمل کاری بس دشوار است .