مراسم شهادت حضرت زهرا سلام‌الله‌علیها؛ هیئت رهپویان آل طه؛ با مداحی کربلایی حسین رضائیان

غزلواره‌ای که نقل از حال و روز حضرت زهرا(س) می‌کند را تقدیم به محضر بانوی بی‌نشان می‌کنم. هدیه به روح آیت‌الله محمدحسین غروی اصفهانی(کمپانی) و علامه امینی صلوات

بامداحى کربلایی حسین رضائیان

گرفته بارش باران چه بی امان مادر
گرفته حال دلم مثل آسمان مادر

تمام شهر سر سفره ی دعای شماست
نداشت مهر و سخای شما،کران؛مادر

دلم گرفته ز غمهای بیشمار شما
چه رنج ها که کشیدی از این و آن مادر

دل تو تنگ پدر بود و خسته از دنیا
که زود کوچ نمودی از این جهان مادر

هجوم آن شب دشمن عذاب روح من است
که سوخت از سر کینه در جنان،مادر

تو خواستی که بگویی ز حرمت خانه
ولی نداد به تو،بی حیا زمان؛مادر

بهار زندگیت با لگد زمستان شد
گرفت باغ وجود تو را خزان،مادر

چنان به پهلویتان میخ داغ جا انداخت
نه غنچه ماند،نه مانده است باغبان مادر

به هر نفس ز تنت لاله می دمد ای وای
رسیده زخم جراحت به استخوان، مادر

عصای دست تو دیوار کوچه ها شده است
نمانده در تن مجروح تو،توان؛مادر

پر از ترک شده آیینه ی شما بانو
به سوی خاتمه رفتی دوان دوان مادر

برای پختن نان پاشدی ز بستر خود
درست کن غم ما را به جای نان ،مادر

که دیده مادر هجده بهار طی کرده
شود چو پیرزنی قامتش کمان؟!!! …..،مادر

هنوز عطر تو جاریست در نفس هایم
قسم به سوره ی کوثر کمی بمان مادر