بسم الله الرحمن الرحیم
یکی از نسبت‌های ناروایی که به اهل دعا و مناجات می‌دهند آن است که کسانی که به دنبال معرفه الله و عرفان عملی و علوم معنوی هستند و سیر و سلوک الی الله دارند، از فعالیت‌های لازم زندگی باز می‌مانند و بسیاری از وظائفی را که بر دوش دارند، زمین گذاشته و روح حماسی را از دست می‌دهند.
حضرت امام خمینی(قدس سرّه) که خود اهل معنویت بوده و با بیان و بنان خویش به معرفه الله و سیر و سلوک الی الله دعوت می‌نموده و با آن دید الهی و ملکوتیش، روح حماسه و تلاش و فعالیّت را به جامعه تزریق می‌کرده و پیوند عرفان و حماسه را در دوران مبارزات خود خصوصاً در دوران هشت سال دفاع مقدس به نمایش گذاشته، به این تهمت ناروا پاسخ داده و دفع وسوسه‌های شیطانی نموده است.
آن بزرگ‌مرد الهی، در دفع این توهم غلط که دنیاداری و تشکیل حکومت، هدف غایی از ارسال رسل و انزال کُتب می‌باشد فرموده:
«اینکه کسی خیال کند قرآن برای این آمده که مسائل اجتماعی و طبیعی را بگوید و برای زندگی دنیا آمده، انکار همهٔ نبوّات است؛
قرآن آمده است که انسان را انسان کند.
تمام عبادات و ادعیه، وسیله‌ای است که انسان لُبابش ظاهر شود، آنکه بالقوه است و لُبّ انسان است، به فعلیت برسد و انسان بشود آدم.
انسانِ بالقوه بشود یک انسان بالفعل.
انسان طبیعی بشود یک انسان الهی که همه چیزش الهی باشد؛ هرچه می‌بیند حق ببیند.
انبیا(علیهم السلام) برای همین آمده‌اند، برای این نیامده‌اند که حکومت درست کنند و دنیا را اداره کنند؛ حیوانات هم دنیا دارند و کار خودشان را اداره می‌کنند.
البته انبیا حکومت هم تأسیس می‌کنند و بسط عدالت اجتماعی هم به دست آنهااست، لکن مقصد، اینها نیست؛ اینها همه وسیله است که انسان برسد به مرتبهٔ دیگری که انبیا برای آن آمده‌اند».
اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وآلِ مُحَمَّدٍ وعَجِّلْ فَرَجَهُمْ