بسم الله الرحمن الرحیم
در باب طهارت ظاهری که با وضو و یا غسل حاصل می‌شود، حضرت صادق(علیه السلام) آن را مفتاح قرب و مناجات با حضرت حق جلّ‌جلاله دانسته و فرموده:
«فَإِنَّ اللَّهَ تَعَالَى قَدْ جَعَلَ الْمَاءَ مِفْتَاحَ قُرْبَتِهِ وَ مُنَاجَاتِه».
حضرت رضا(علیه السلام) در رابطه با حکمت وضو فرمود:
اگر کسی بپرسد که چرا مردم باید وضو بگیرند و برای چه این امر در اسلام واجب شده است، در جواب گفته می‌شود:
برای اینکه هرگاه بنده‌ای می‌خواهد در مقابل خداوند قرار گیرد و با پروردگار مناجات کند، باید پاک و پاکیزه باشد از چرک و کثافت، و کسالت و سستی را از خود دور سازد و با دل پاک و آرام در برابر خداوند قرار گیرد؛
«لِأَنَّهُ یَکُونُ الْعَبْدُ طَاهِراً إِذَا قَامَ بَیْنَ یَدَیِ الْجَبَّارِ عِنْدَ مُنَاجَاتِهِ إِیَّاهُ مُطِیعاً لَهُ فِیمَا أَمَرَهُ، نَقِیّاً مِنَ الْأَدْنَاسِ وَ النَّجَاسَهِ، مَعَ مَا فِیهِ مِنْ ذَهَابِ الْکَسَلِ وَ طَرْدِ النُّعَاسِ وَ تَزْکِیَهِ الْفُؤَادِ لِلْقِیَامِ بَیْنَ یَدَیِ الْجَبَّار».
و از رسول خدا(صلی الله علیه و آله و سلّم) نقل شده که فرمود:
خدای سبحان فرموده: کسی که وضویش باطل شود و وضو نگیرد، به من جفا کرده است و کسی که وضو گرفت و دو رکعت نماز نخواند، بر من جفا نموده است و کسی که دو رکعت نماز را بخواند و پس از آن مرا نخواند و دعا نکند، بر من جفا کرده است و کسی که وضویش باطل شد و وضو گرفت و دو رکعت نماز خواند و دعا کرد و مرا خواند و من جوابش را ندادم و خواسته‌اش را [در امور دینی و دنیوی] برطرف نساختم، به او جفا کرده‌ام و من پروردگار جفاکاری نیستم؛
«یَقُولُ اللَّهُ تَعَالَى: مَنْ أَحْدَثَ وَ لَمْ یَتَوَضَّأْ فَقَدْ جَفَانِی وَ مَنْ تَوَضَّأَ وَ لَمْ یُصَلِّ رَکْعَتَیْنِ فَقَدْ جَفانی وَ مَن صَلّی رَکْعَتَیْنِ وَ لَمْ یَدْعُنِی فَقَدْ جَفَانِی وَ مَنْ أَحْدَثَ وَ تَوَضَّأَ وَ صَلَّى وَ دَعا وَ لَمْ أُجِبْهُ فَقَدْ جَفَوْتُهُ وَ لَسْتُ بِرَبٍّ جَاف».
حضرت جمال‌العارفین، مرحوم آیه الله میرزا جواد آقا ملکی تبریزی(قدس سرّه) پس از نقل این روایت می‌فرماید:
«یکی از مشایخ ما [مرحوم آیه الله میرزا حسینقلی همدانی(قدس سرّه)] مرا به عمل به مضمون این روایت سفارش می‌فرمود و می‌گفت: پس از این دو رکعت نماز به سجده روید و از خدا بخواهید که محبت و معرفت خودش را نصیب شما فرماید».
و استاد بزرگوارمان حضرت آیه الله حسن‌زاده آملی (مدظله) پس از نقل این حدیث قدسی چنین فرموده‌اند:
«حالا که در این عمل سهل رخیص، چنین نتیجه عظیم نفیس است، خوشا به حال آن که از علو همّت خود بعد از ادای این دستور، از حق‌تعالی مطلبی بخواهد که آن را زوال و نفاد نباشد، اعنی حلاوت ذکر و لذت لقاء و شرف حضور بخواهد».
از رسول خدا(صلی الله علیه و آله و سلّم) نقل شده که فرمود: کسی با طهارت بخوابد، همانند روزه‌دارِ شب زنده‌دار می‌باشد؛
«الطّاهِرُ النّائِمُ کَالصَّائِمِ الْقَائِم»
و نیز فرمود: کسی که با طهارت باشد و [روی آن] وضو بگیرد، ده ثواب برایش نوشته می‌شود؛
«مَنْ تَوَضَّأَ عَلَى طُهْرٍ کُتِبَ لَهُ عَشْرُ حَسَنَاتٍ»
و اگر وضویی دارد مناسب است که باز وضو بگیرد، چرا که از امام صادق(علیه السلام) نقل شده که فرمود:
«وضو گرفتن بر روی وضوی قبلی، نوری است بر روی نور؛ «الوضوءُ عَلَی الوضوءِ نورٌ».
اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وآلِ مُحَمَّدٍ وعَجِّلْ فَرَجَهُمْ