بسم الله الرحمن الرحیم
فراز بعدی دعا «وَ أَخْلَصْتَهُ لِوُدِّکَ وَ مَحَبَّتِک» و برای عشق و محبتت خالصش نموده‌ای.
در این فراز از مناجات، حضرت سیدالساجدین(علیه السلام) از ذات اقدس حضرت احدیت جلّ‌جلاله درخواست می‌کند که ما را از کسانی قرار ده که آنها را برای محبّت به خودت خالص کرده‌ای.
واژهٔ «وُدّ» به معنای حب و واژهٔ «مودّت» به معنای محبت می‌باشد.
در این فراز، حضرت نفرمود: «اَخْلَصْتَ اَعْمالَه» بلکه فرمود: «اَخْلَصْتَه»؛
گاهی سخن از عمل خالصانه است که این مربوط به اواسط راه می‌باشد، اما گاهی سخن از عمل نیست، بلکه سخن از عامل است، یعنی ذاتش را خالص نموده که چنین انسانی می‌شود بنده مخلَص الهی که مربوط به مراحل نهایی می‌باشد.
باید توجه داشت که مخلصین کسانی هستند که حضرت حق جلّ‌جلاله آنها را برای خودش خالص نموده و غیر خدا در وجود آنها سهم و نصیبی نداشته و در جانشان محلی برای غیر او سبحانه نبوده و جز به خدا به چیز دیگری اشتغال ندارند.
آنها مالک و مولایی غیر از خدای سبحان نمی‌بینند و خود را مالک چیزی از نفس و صفات و آثار آن نمی‌دانند و مِلک و مُلک را تنها برای حضرت حق جلّ‌جلاله می‌بینند، حتی خود را مالک اعمال صالحشان نمی‌دانند.
مخلصین کسانی هستند که خدا خودش را به آنها شناسانده و غیر خود را از یادشان برده و تنها خدا را می‌شناسند و غیر او را فراموش نموده‌اند و به هر چه می‌نگرند جز خدا نمی‌بینند.
به صحرا بنگرم صحرا ته وینم
به دریا بنگـــرم دریا ته وینم
به هر جا بنگرم کوه و در و دشت
نشان روی زیبای ته وینم
آنها از هر شرکی، چه شرک جلی و چه شرک خفی پاک و پیراسته‌اند و برای غیرخدا، سهمی از وجود نمی‌بینند و وجود ماسوی الله را وجودی مجازی و نمود می‌دانند.
اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وآلِ مُحَمَّدٍ وعَجِّلْ فَرَجَهُمْ