بسم الله الرحمن الرحیم
مفسر بی‌بدیل مرحوم آیه الله علامه طباطبایی(قدس سرّه) می‌فرماید:
ولایت، آخرین درجه کمال انسان است و آخرین منظور و مقصود از تشریع شریعت حقه خداوندی است؛
«الولایهُ هِیَ الْکَمالُ الْاَخیرُ الْحقیقی لِلْانسانِ وَ اِنَّها الغرضُ الْاَخیرُ مِنْ تَشریع الشَّریعَهِ الْحَقَّهِ الْاِلَهیّهِ».
و شیخ عارف واصل ما، مرحوم آیه الله پهلوانی(قدس سرّه) از عبدالرحمان جامی نقل کرده که در رابطه با معنای ولایت فرموده:
«ولایت مشتق است از ولی که قرب است و آن بر دو قسم است:
ولایت عامه و ولایت خاصّه، و ولایت عامه مشترک است میان همهٔ مؤمنان، قال الله تعالی:
﴿اللَّهُ وَلِیُّ الَّذِینَ آمَنُوا یُخْرِجُهُمْ مِنَ الظُّلُمَاتِ إِلَى النُّورِ﴾
و ولایت خاصه مخصوص به واصلان از ارباب سلوک است؛
«وَ هِیَ عبارهٌ عن فناءِ العبدِ فیِ الحقَ و بَقائُه بِه، فَالولیُّ هو الفانی فیه وَ الباقی بِه».
پس در این فراز از مناجات محبّین، فناء فی الله و بقاء بالله که تمامیّت قرب به حضرت حق جلّ‌جلاله می‌باشد، درخواست شده است و این آرزوی هر محب صادق و عاشق دلداده‌ای می‌باشد.
اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وآلِ مُحَمَّدٍ وعَجِّلْ فَرَجَهُمْ