بسم الله الرحمن الرحیم
همانگونه که محبت و عشق از آثار معرفت به حضرت حق جلّجلاله میباشد، انس به حضرت جانان نیز از آثار محبت و عشق به حضرت محبوب است و هر قدر محبّت و عشق به او سبحانه شدیدتر باشد، انس به او نیز شدیدتر خواهد بود و هر مقدار که انس بیشتر شود، محبّت و عشق هم بیشتر خواهد شد، درنتیجه باید گفت عشق و انس مثل ایمان و عمل هستند که بر یکدیگر تأثیرگذار میباشند؛ ایمان منشأ عمل میشود و عمل که منبعث از آن ایمان است، منشأ تقویت همان ایمان میگردد.
از اصول و مبانی سیر الی الله، اُنس بالله میباشد که وسیلهٔ امان سالک الی الله از اضلال و اغوای شیاطین جنی و انسی است.
رهرو راه قرب الهی با نور اُنس الهی است که از ظلمتها و تاریکیها و کیدها و کمینگاههای شیاطین که در مسیر سیر باطنی او قرار دارند، رهایی پیدا میکند و به کعبهٔ مقصود میرسد.
در نظر اهل کمال و معرفت، مطلوب اصلی در ادعیه، بهرهمندی از موهبتِ انس بالله است؛
حتی آنجا که در پیشگاه حضرت جانان جلّجلاله نیازهای مادیاش را بر زبان جاری میکند بیان خواستههای مادی، بهانهای برای انس و الفت با او سبحانه و حضور در محفل انسش میباشد.
عارف ربّانی، حضرت امام خمینی(قدس سرّه) میفرماید:
«انس به حق و ذکر او از اعظم مهماتی است که اهل معرفت را به آن عنایت شدید است و اصحاب سیر و سلوک برای آن تنافس کنند».
سالکِ نفیسطلب، باید برای راهیابی به مقام انس با حضرت باریتعالی، نفسزنان بدود تا گوی سبقت را از دیگران ربوده و به مطلوب نفیس خود که انس و الفت با محبوب حقیقیاش میباشد برسد و بداند که به هر اندازه که تنافس در جاه و مقام و شهرت و رفاه و دنیاطلبی و تقویت تعلقات و گرایشات مادی مطرود و محکوم است، به همان اندازه تنافس در انس با خدا و الفت با او ممدوح و مطلوب میباشد، چرا که به تعبیر حضرت جمالالعارفین مرحوم آیه الله میرزا جواد آقا ملکی تبریزی(قدس سرّه) :
«کلید همهٔ خوبیها و سعادتها معرفت خدا و محبت اوست و لذیذترین لذات و خوشیها در انس با خداست».
اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وآلِ مُحَمَّدٍ وعَجِّلْ فَرَجَهُمْ