بسم الله الرحمن الرحیم
ما چون به حجاب غفلت مبتلا هستیم و اهل فکر نیستیم، توجه به نعمت‌ها و داشته‌های معنوی نداشته و نداریم و نمی‌دانیم که محبوبمان چه نعمت‌ها و سرمایه‌هایی را که با تمام دنیا قابل مقایسه نیست در اختیارمان گذاشته است.
حضرت هادی(علیه السلام) از پدران خود روایت می‌کند که مردی خدمت امام صادق(علیه السلام) رسید و از فقر و تهیدستی خود شکایت کرد.
امام(علیه السلام) فرمود: مطلب آنطور نیست که شما اظهار می‌کنی و من اصلاً تو را فقیر نمی‌دانم.
آن مرد گفت: شما درباره فقر من روشن نیستی و من راست می‌گویم.
امام(علیه السلام) همچنان او را تکذیب می‌کرد تا آنجا که فرمود:
اگر کسی صد دینار به تو بدهد که از ما برائت حاصل کنی آیا صد دینار را می‌گیری و از ما کنار می‌روی؟!
گفت: نه؛
تا آنجا که فرمود: اگر هزار دینار بدهند دست از اعتقاد ما برمی‌داری؟!
گفت: خیر.
فرمود: آیا کسی که متاعی دارد که با این همه پول نمی‌فروشد فقیر است؟!
«مَنْ مَعَهُ سِلْعَهٌ یُعْطَى هَذَا الْمَالَ لَا یَبِیعُهَا هُوَ فَقِیرٌ؟!».
اگر کسی به این نعمت‌های معنوی توجه کند، خواهد دید که محبوبش چه محبت‌ها در حق او کرده و چه سرمایه‌های گران‌بهایی را در اختیار او قرار داده است، اینجاست که حب و عشقش به او، تیزتر و بیشتر می‌گردد.
اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وآلِ مُحَمَّدٍ وعَجِّلْ فَرَجَهُمْ