دست نوشته های من ازجلسات ساغرعشق(شرح مناجات محبین) «۴۴» / کلیدمحبت الهی

بسم الله الرحمن الرحیم

معرفت و شناخت که کلید محبت الهی می‌باشد، گاهی معرفت به نعمت‌های حضرت حق جلّ‌جلاله است که همگی جلوه‌ها و ظهورات او می‌باشند، چنانچه حضرت جانان جلّ‌جلاله به پیامبرش حضرت داود(علیه السلام) فرمود:

ای داود! مرا نزد خلقم محبوب نما.

حضرت داود عرض کرد: پروردگارا! من خود عاشق و محب تو هستم، اما چگونه تو را نزد خلقت محبوب سازم؟!

خطاب رسید: نعمت‌های مرا به آنها یادآوری کن، چرا که وقتی آنها متوجه نعمت‌های من باشند، مرا دوست خواهند داشت؛

«قَالَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ لِدَاوُدَ( أَحِبَّنِی وَ حَبِّبْنِی إِلَى خَلْقِی قَالَ یَا رَبِّ نَعَمْ‏ أَنَا أُحِبُّکَ‏ فَکَیْفَ‏ أُحَبِّبُکَ إِلَى خَلْقِکَ قَالَ اذْکُرْ أَیَادِیَّ عِنْدَهُمْ فَإِنَّکَ إِذَا ذَکَرْتَ ذَلِکَ لَهُمْ أَحَبُّونِی‏»

و بنده‌ای که با معرفت و یاد نعمت‌های الهی عاشق خدا می‌شود، آنچنان ارتقای معنوی پیدا می‌کند که محبوب خدا می‌گردد که او سبحانه به حضرت موسی(علیه السلام) فرمود:

مرا محبوب مردم و مردم را محبوب من گردان.

موسی(علیه السلام)عرض کرد: خدایا چگونه چنین کنم؟

فرمود: بخشش‌ها و نعمت‌هایم را به یادشان آور تا مرا دوست بدارند؛

«قَالَ عَلِیُّ بْنُ الْحُسَیْنِ(‏علیه السلام) أَوْحَى‏ اللَّهُ‏ تَعَالَى‏ إِلَى‏ مُوسَى(علیه السلام) حَبِّبْنِی إِلَى خَلْقِی، وَ حَبِّبْ خَلْقِی إِلَیَّ. قَالَ: یَا رَبِّ کَیْفَ أَفْعَلُ قَالَ: ذَکِّرْهُمْ آلَائِی وَ نَعْمَائِی لِیُحِبُّونِی‏».

مناسب است در این زمینه هر روز یا هر هفته یک بار، مقداری از کتاب «توحید مفضّل» که کلمات حضرت صادق(علیه السلام) در عجائب و اسرار خلقت می‌باشد و ترجمه هم شده است، مطالعه شود که در اینجا به عنوان نمونه به ذکر یکی از نعمت‌های الهی که عبارت است از «آب دهان» و کمتر به شگفتی‌های آن توجه شده اکتفا می‌کنیم.

حضرت صادق(علیه السلام) به مفضل فرمود:

«دربارهٔ آب دهان و مصالح آن بیندیش؛ خدای [عزّ و جل] چنان تدبیر نمود که این آب همواره به سوی دهان سرازیر باشد تا کام و گلو را تر نگاه دارد و خشک نشود که اگر این‌ها نامرطوب بمانند هر آینه آدمی هلاک خواهد شد، زیرا آبی در دهان نمی‌ماند که انسان با آن آب، غذای خشک را نرم گرداند و فرو برد؛ بدان که این رطوبت، در حکم مرکب راهوار غذاست [و آن را به معده می‌رساند] و نیز این تری به صفرا [و یا سُودا] می‌رسد و این کاملاً به سود انسان است و اگر صفرا خشک شود آدمی در هلاکت می‌افتد».


اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وآلِ مُحَمَّدٍ وعَجِّلْ فَرَجَهُمْ

ممکن است شما دوست داشته باشید