بسم الله الرحمن الرحیم
باب مناجات و نجوای با ذات اقدس حضرت احدیّت جلّ‌جلاله همیشه به روی بندگانش باز است.
بنده در هر زمانی می‌تواند با محبوب خود نجوا داشته باشد، اما ساعات و روزها و ماه‌های خاصی وجود دارد که از اهمیّت ویژه‌ای برخوردار است و مناجی بهتر و بیشتر می‌تواند از مناجاتش بهره‌مند گردد که اولیای الهی(علیهم السّلام) ما را به آن اوقات و زمان‌ها توجه داده‌اند.
از حضرت صادق(علیه السّلام) نقل شده که فرمود:
هنگامی که بنده در نیمهٔ شب با مولای خویش خلوت می‌کند و به مناجات با او مشغول می‌شود، خداوند نور را در قلب او تثبیت می‌کند.
پس هنگامی که بنده گفت: پروردگارا! پروردگارا! خداوند صاحب جلالت و عظمت،
در پاسخ او می‌فرماید: لبیک بندهٔ من؛ درخواست کن تا به تو عطا کنم و بر من توکّل کن تا تو را کفایت کنم.
پس خداوند به فرشتگانش می‌فرماید:
ای ملائکهٔ من! بنگرید به بنده‌ام که در نیمهٔ شب با من خلوت کرده در حالی که خوش‌گذرانانِ بیهوده کار، به لهو و لعب اشتغال دارند و غافلان، به خواب فرو رفته‌اند، گواه باشید که من او را مشمول مغفرت خویش قرار دادم؛
«إِنَ الْعَبْدَ إِذَا تَخَلَّى بِسَیِّدِهِ فِی جَوْفِ اللَّیْلِ [الْمُظْلِمِ] وَ نَاجَاهُ أَثْبَتَ اللَّهُ النُّورَ فِی قَلْبِهِ فَإِذَا قَالَ: یَا رَبِّ یَا رَبِّ، نَادَاهُ الْجَلِیلُ جَلَّ جَلَالُهُ: لَبَّیْکَ عَبْدِی، سَلْنِی أُعْطِکَ وَ تَوَکَّلْ عَلَیَّ أَکْفِکَ، ثُمَّ یَقُولُ جَلَّ جَلَالُهُ لِمَلَائِکَتِهِ: یَا مَلَائِکَتِی انْظُرُوا إِلَى عَبْدِی فَقَدْ تَخَلَّى بِی فِی جَوْفِ اللَّیْلِ الْمُظْلِمِ وَ الْبَطّالونَ لَاهُونَ وَ الْغَافِلُونَ نِیَامٌ اُشْهَدُوا أَنِّی قَدْ غَفَرْتُ لَه».
و نیز در رابطه با ماه مبارک رمضان از علی(علیه السلام) نقل شده که فرمود:
مناجات و نجوای تو در این ماه، مشمول عنایت و رحمت خاصهٔ الهیّه قرار می‌گیرد؛ «مُنَاجَاتُکَ فِیهِ مَرْحُومَه».
پس سالک مناجی باید اوقات و زمانهای خاص را قدر بداند و از این نسیم‌های روح‌بخش الهی بهره کامل خود را ببرد و در طول سال، وقت سحر و دل شب را که بهترین لحظات و ساعات برای مناجات و دعا می‌باشد از دست ندهد.
اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وآلِ مُحَمَّدٍ وعَجِّلْ فَرَجَهُمْ