حدیث انا الظالم(منم ظالم)
بسم الله الرحمن الرحیم
روایتی در باب روابط اجتماعی هست که از زوایای مختلفی قابل دقت و تکان دهنده میباشد. و خدا کند که اینها را بفهمیم و قبل از نزول بلا و محرومیت از رحمت خاصه الهیه و ابتلای به لعن الهی و پیاده شدن مرحله قضای حضرت حق، مسیرمان را عوض کنیم .
این روایت راه را به سالکان کوی حضرت حق نشان داده که اگر به شما تهمتی زدند و گفتند شما ظالمی ،آرام باش و به هم نریز و به آنها بگو حق با شماست و انا الظالم و بدان که حق سبحانه حقت را خواهد گرفت و در وعده الهی تخلفی نیست و دیر و زود دارد ،اما سوخت و سوز ندارد و معلوم است که اخذ الهی با اخذ بشری متفاوت است و محرومیتهای معنوی و مجازاتهای استدراجی را به دنبال دارد.
متن روایت چنین است که حضرت صادق علیه السلام فرمود:
هیچ گاه دو مرد با حالت قهر از یکدیگر جدا نشوند، مگر این که یکی از آن دو سزاوار بیزاری (خدا و رسولش از او) و لعنت باشد و چه بسا که هر دوی آنها سزاوار این امر باشند.
معتّب عرض کرد: خدا مرا فدایتان گردانت، ظالم، درست (مستحق این کیفر هست) امّا مظلوم چرا ؟
حضرت فرمود: برای آن که برادرش را به آشتی با خود دعوت نمیکند و از سخن او چشم نمیپوشد.
شنیدم پدرم(حضرت باقر علیه السلام) میفرمود:
هرگاه دو نفر با هم ستیزه کردند و یکی از آن دو بر دیگری چیره آمد، باید آن که در حقّ او ستم شده نزد آن دیگری برود و به او بگوید:
ای برادر، ظالم و ستمکار (و مقصّر) من هستم، تا قهر و جدایی میان او و رفیقش برطرف شود؛ زیرا خداوند تبارک و تعالی داوری عادل است و حقّ ستمدیده را از ستمگر میستاند.
لا یَفتَرِقُ رجُلانِ علَى الهِجرانِ إلاّ استَوجَبَ أحَدُهُما البَراءهَ واللَّعنَهَ، ورُبَّما استَحقَّ ذلکَ کِلاهُما، فقالَ لَهُ مُعَتّبٌ: جَعَلَنیَ اللّهُ فِداکَ، هذا الظّالِمُ فما بالُ المَظلومِ ؟ قالَ: لأ نَّهُ لا یَدعو أخاهُ إلى صِلَتِهِ ولا یَتَغامَسُ لَهُ عَن کَلامِهِ، سَمِعتُ أبی یقولُ: إذا تَنازَعَ اثنانِ فَعازَّ أحَدُهُما الآخَرَ فلْیَرجِعِ المَظلومُ إلى صاحِبهِ حتّى یَقولَ لِصاحِبهِ: أی أخِی أنا الظّالِمُ، حتّى یَقطَعَ الهِجرانَ بَینَهُ وبَینَ صاحِبهِ، فإنّ اللّهَ تبارَکَ وتعالى حَکَمٌ عَدلٌ یأخُذُ للمَظلومِ مِن الظّالم.
ای عزیز! روی این جمله حضرت که فإنّ اللّهَ تبارَکَ وتعالى حَکَمٌ عَدلٌ یأخُذُ للمَظلومِ مِن الظّالم خوب تأمل کن.